ညိဳ႔မွုိင္းေနတဲ႔ မုိးေကာင္ကင္ ပ်ံ၀ဲလာတဲ႔ နွင္းမွုံေလးမ်ားၾကားမွာ တုိးေ၀ွ႔ရင္း လမ္းေလွ်ာက္လွ်က္ စိတ္ကူးရင္ အေတြးေလးမ်ားနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႔ေနမိခဲ႔တယ္...ဘာေၾကာင္႔မွန္း မသိ ကုိင္ဆုတ္မိလုိက္တဲ႔ နွင္းခဲမ်ားကုိ ၾကည္႔ရင္းစိတ္ထဲမွ ေရရြတ္ေနခဲ႔မိတယ္...ဘာေၾကာင္႔ မင္းဟာ ၿဖဴစင္လြန္းၿပီး လူေတြရဲ႔ စိတ္ကုိ ညွဳိ႔ယူနုိင္စြမ္း ရွိေနတာလဲ...ဘာေၾကာင္႔ မင္းကုိ လူေတြက ခ်စ္ေနၾကတာလဲ...မင္းကုိ ၿမင္လုိက္တုိင္းမွာ လူေတြရဲ႔ စိတ္ေတြထဲမွာ ဘာေၾကာင္႔ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတာလဲ...မင္းနဲ႔အတူ ေဆာ႔ကစားေနၿခင္ၾကတာလဲ...မင္းနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး လူေတြက သူတုိ႔ရဲ႔ နူးညံ႔ဆုံးနွလုံးသား ကဗ်ာေလးေတြထဲမွာ ဘာေၾကာင္႔ ေရးစပ္ေနၾကတာလဲ....ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ငါသိလုိက္ၿပီကြာ... မင္းဟာ ကမၻာၾကီးကုိ လွပစြာနဲ႔ဖန္တီးခဲ႔သလုိ လူေတြရဲ႔ စိတ္ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္မွု႔ေတြ လြတ္လပ္မွု႔ေတြကုိ မင္းကဖန္တီးေပးေနတယ္ဆုိတာကုိ ငါသိခဲ႔ၿပီေပါ႔...ဒါေပမယ္႔ မင္းကလူသားေတြအတြက္ အလွဆင္ခဲ႔ေပမယ္႔ ေနမင္းၾကီးရဲ႔ မနာလုိမွု႔ေၾကာင္႔ မင္းဟာ ေနမင္းၾကီးရဲ႔ ေအာက္မွာ အရည္ေပ်ာ္၀င္ၿပီးေတာ႔ လူသားေတြကုိ နုတ္ဆက္သြားခဲ႔ရတယ္ေလ...အဲဒီ႔အတြက္ ငါ စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ....ဒီ႔အတြက္ မင္းကုိ လူသားေတြအစား မင္းကုိ စကားေလးတစ္ခြန္းေၿပာပါရေစ...ငါတုိ႔ရဲ႔ နွလုံးသားထဲမွာ မင္းကုိ "မေမ႔နုိင္တဲ႔ ေက်းဇူးေတြနဲ႔ေက်းဇူးကမၻာပါပဲ"ဆိုတဲ႔စကားလုံးေလးဟာ အၿမဲတမ္းကိန္း၀ပ္နူးညံ႔ေနမယ္ဆိုတာပါပဲ..သက္မဲ႔ တစ္ခုၿဖစ္တဲ႔ နွင္းခဲေလးေတြေတာင္ လူေတြရဲ႔ စိတ္ကုိ ေပ်ာ္ရႊႈင္နုိင္ေအာင္ ဖန္တီးနုိင္ခဲ႔တာပဲ...ငါတုိ႔လူသားေတြအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မွု႔ေတြကုိ ဖန္တီးေပးတဲ႔ လူသားေတြေရာ မရွိဘူးလားဆုိၿပီး ဆက္လက္ၿပီးေတာ႔ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ေနခဲ႔မိတယ္...ဆုိး၀ါးလွတဲ႔ လူသားကမၻာမွာ အတၱမာန္မာနေတြနဲ႔ ၿပည္႔နွက္ေနၿပီးေတာ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ တုိက္ခုိက္ေနၾကတဲ႔ တစ္ခ်ိန္က ပ/ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၾကီးထဲမွာ ဆူညံေပါက္ကြဲသံေတြ လူေတြရဲ႔ ညည္းညဴသံေတြနဲ႔ အင္မတန္မွာ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းခဲ႔တဲ႔ ေန႔ရက္ေလးေတြေပါ႔...လူေတြဟာ မိမိတုိ႔ လြတ္လပ္စြာ နဲ႔ ေအးခ်မ္းစြာ ေနဖုိ႔အတြက္ ရုန္းကန္လွုပ္ရွားေနခဲ႔ၾကရတယ္...ခြန္အားေသးတဲ႔ လူေတြကုိ ခြန္အားၾကီးတဲ႔ လူေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ကြပ္ကဲၿပီးေတာ႔ ခ်ဳပ္ေနွာင္မွဳ႔ေတြအၿပည္႔နဲ႔ ေက်းကၽြန္သဖြယ္ လုပ္ခဲ႔ၾကတယ္...လူသားေတြဟာ အသိဥာဏ္ရွိတဲ႔သူေတြၿဖစ္တာေၾကာင္႔ မိမိတုိ႔မွာ ခြန္အားဘယ္ေလာက္ပဲေသးငယ္ေနပါေစ တစ္ခ်ိန္ၾကရင္ ဒီခြန္အားၾကီးတဲ႔ လူေတြကုိ ၿပန္လည္ တြန္းလွန္မယ္ဆုိတဲ႔ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္အၿပည္႔ရွိစြာနဲ႔ ၾကဳိးစားခဲ႔ၾကေသာေၾကာင္႔ မိမိတုိင္းၿပည္ မိမိလူမ်ိဳးဆုိၿပီး လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ေနထုိင္နုိင္ခဲ႔ၾကတယ္ေလ...အဲဒီလုိၾကိဳးစားမွု႔ေတြထဲမွာ ထူးခၽြန္ထက္ၿမတ္စြာနဲ႔ မိမိတုိင္းၿပည္ မိမိလူမ်ိဳးေတြကုိ လြတ္ေၿမာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားဖန္တီးေပးခဲ႔ၾကတဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြလည္း နုိင္ငံတုိင္းမွာ ေပၚထြန္းလာခဲ႔ၾကတာပဲမဟုတ္လားဗ်ာ...ထုိ႔အတူပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အမိၿမန္မာနုိင္ငံေတာ္ၾကီးကုိလည္း အင္အားၾကီးေသာ လူေတြရဲ႔ လက္ေအာက္မွ ဆြဲထုတ္ေခၚယူနုိင္ခဲ႔တဲ႔ သူရဲေကာင္းၾကီးရွိခဲ႔ၾကတယ္မုိ႔လား...ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႔ အေပ်ာ္ရႊင္ဆုံး အခ်ိန္ကုိၿပပါဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ မဟာသူရဲေကာင္းၾကီးရဲ႔ ၾကိဳးပမ္းေဖာ္ေဆာင္ခဲ႔မွု႔ၿဖင္႔ ေပၚေပါက္ရရွိလာေသာ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ကုိေၿပာၾကမည္မွာ မလႊဲဧကန္ပါပဲ...ထုိသူရဲေကာင္ၾကီးမွာ အၿခားသူမဟုတ္ပါ...ၿမန္မာလူမ်ိဳးတုိင္းသိတဲ႔ "ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း "ပဲ မဟုတ္လားဗ်ာ...သူဟာ နွင္းခဲေလးေတြလုိပဲ လူသားေတြရဲ႔ ရင္ထဲမွာ အၿမဲတမ္း ကိန္းေအာင္ေနတဲ႔ သူတစ္ေယာက္မဟုတ္လား...သူဟာ နွင္းခဲ ေလးေတြလုိပဲ လူေတြရဲ႔ စိတ္ေတြေပ်ာ္ရႊင္မွု႔ေတြ လြတ္လပ္မွု႔ေတြကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးခဲ႔တယ္မုိ႔လား...ဒါေပမယ္႔ သူလည္း နွင္းခဲေလးေတြရဲ႔ အၿဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ ထြက္ခြာသြားခဲ႔ရတာပဲမဟုတ္လား... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ မဟာသူရဲေကာင္းၾကီးရဲ႔ ၿမန္မာၿပည္သူၿပည္သားေတြအေပၚမွာ ေစတနာ ေမတၱာအၿပည္႔နဲ႔ ၾကိဳးစားလုပ္ေဆာင္မုွ႔ေတြ လူေတြရဲ႔ ခ်စ္ခင္နွစ္သက္မွု႔ေတြ ၿပဳံးေပ်ာ္ေနတဲ႔ ၿပည္သူၿပည္သားေတြရဲ႔ အၿပဳံးမ်က္နွာေလးေတြကုိ မၾကည္႔ၿခင္တဲ႔ မနာလုိရွုစိတ္အၿပည္႔ရွိတဲ႔ လူတစ္စုက လုပ္ၾကံခဲ႔မွု႔ေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႔ မဟာသူရဲေကာင္းၾကီးဟာ ၿမန္မာၿပည္သူၿပည္သားေတြနဲ႔ ေ၀းကြာေနတဲ႔ ကမၻာတစ္ဖက္ကုိ သြားေရာက္ခဲ႔တာ ရက္လမ်ားစြာ ၾကာေညာင္းလာခဲ႔ေပါ႔....သူ႔ေၾကာင္႔ ၿမန္မာၿပည္သူၿပည္သားေတြ ေပ်ာ္ရႊင္မွု႔ေတြရခဲ႔သလုိ သူ႔ေၾကာင္႔ နွေၿမာတသစြာနဲ႔ေၾကကြဲစြာနဲ႔ စီးဆင္းလာခဲ႔တဲ႔ ၿမန္မာၿပည္သူ ၿပည္သားေတြရဲ႔ ၀မ္းနည္းၿခင္း မ်က္ရည္ေတြဟာလည္း ကမၻာကုိ ဖုံးလႊမ္းခဲ႔ၿပီေပါ႔...လူေတြဟာ မိမိတုိ႔နွစ္သက္တဲ႔အရာေလးေတြကုိေဖာ္က်ဴးၿပီးေတာ႔ ကဗ်ာေလးေတြ ေရးစပ္ၾကသလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၿမန္မာေတြဟာလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္အတြက္ "ေအာင္ဆန္းဇာနည္" ဆိုၿပီးေတာ႔ ေရးစပ္ခဲ႔ၾကတာပဲမဟုတ္လား...နုတ္မဆက္ပဲ ရြက္လႊင္သြားခဲ႔တာၾကာေညာင္းလွခဲ႔ေပမယ္႔ယေန႔တြင္ က်ေရာက္ေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႔ ၉၄ နွစ္ေၿမာက္ ေမြးေန႔မွာ ၿမန္မာလူမ်ိဳးတုိင္းရဲ႔ ရင္ထဲမွာ အမွတ္တရ ေရးစပ္ေနၾကတဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဆာင္ဆန္းရဲ႔ ေမြးေန႔တုိင္းမွာေရးစပ္ဖြဲ႔ဆုိ ဂုဏ္ၿပဳေနတာကုိ လူသားေတြနဲ႔ မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းကြာေနတဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ ၾကားသိနုိင္ပါ႔မလား....။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေမြးေန႔ အမွတ္တရ
ဆင္ၿခင္သိနွင္႔ ဂုဏ္ရွိပါေစ
* မီဒီယာေခတ္တြင္လ
ဆုိးညစ္စြာ ေဒ၀ဒတ္ဥာဏ္နွင္႔
ဘက္စုံသ႑ာန္ဆင္ကာႏႊဲ
ငစဥ္းလဲပရိယာယ္
တုိ႔လူငယ္ ၿမင္ေအာင္ရွု
တုမွားနွင္႔ကြယ္။
* မိဘနွင္႔ ၿမတ္ဆရာ
ပီတိၿဖာေမ႔ပါနွင္႔
ေရွ႔ေနာက္မီ ပီစြာမုိ႔
ကုိယ္႔ဘာသာ ယဥ္ေက်းမွု
ဂုဏ္ၿပဳဖုိ႔ သြန္သင္ကြယ္။
* ေခတ္အလုိက္
ေခတ္စရုိက္ေတြက
နွစ္ၿခဳိက္စရာ တကယ္လားရယ္လုိ႔
ဆင္ၿခင္ဥာဏ္ပြား။
* ေခတ္မီတာၾကိဳေသာ္လည္း
ေခတ္ဆန္လွ်င္ ညိဳမွာမုိ႔
တုိ႔နုိင္ငံ ၿပိဳမပ်က္ေအာင္
တက္လူငယ္ ဆင္ၿခင္သိနွင္႔
ဂုဏ္ရွိေစသား။
LIEUTENANT COLONEL AUNG THAN
ဟာသ အပုိင္းအစေလးမ်ား
(၁)"ေအးေဆးပါ"
ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္း(ဒုတိယနွစ္)သားအရာရွိတစ္ေယာက္ ခြင္႔ၿပန္ခ်ိန္/ရန္ကုန္ၿမဳိ႔ ဘက္စ္ကားဂိတ္ တစ္ေနရာတြင္ ရန္ကုန္မွ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးနွင္႔ ေတြ႔ဆုံသည္။
ရန္ကုန္သား။ သူငယ္ခ်င္း မင္းတုိ႔ၿပင္ဦးလြင္မွာ တုိ႔ရန္ကုန္ကလုိ လိုင္းကားတုိးမစီးရဘူးမဟုတ္လား...။
သင္တန္းသားအရာရွိ။ ေအးေဆးပါ...။
ရန္ကုန္သား။ ရန္ကုန္က ဘက္စ္ကားၾကပ္တယ္ေနာ္...မင္းစီးလုိ႔ၿဖစ္ပါ႔မလား။
သင္တန္းသားအရာရွိ။ ေအးေအးေဆးေဆးပါကြာ...ငါတုိ႔က ဟုိမွာ မနက္စာစားရင္ တုိးေနၾကပါ...။
ဗုိလ္ၾကီး လြမ္းေ၀
(၂)"မိန္းမဆုိတာ"
ကြန္ပ်ဴတာ စာသင္ခန္းအတြင္းတြင္ အိမ္ေထာင္သည္ အရာရွိသင္တန္းသားနွင္႔ လူပ်ိဳအရာရွိသင္တန္းသား နွစ္ဦးတုိ႔ စကားေၿပာေနၾကသည္။
လူပ်ိဳ။ အိမ္ေထာင္သည္ ၿဖစ္ၿပီဆုိရင္ မိန္းမက ေၾကာက္စရာ ၿဖစ္လာတယ္ဆုိကြ...။
အိမ္ေထာင္သည္။ ေဟ႔ သူငယ္ခ်င္း...အဲလို မေၿပာနဲ႔ကြ မိန္းမဆုိတာ ေၾကာက္စရာ မဟုတ္ဘူးကြ...။
လူပ်ိဳ။ ေၾကာက္စရာမဟုတ္ရင္ ဘာလဲကြ...။
အိမ္ေထာင္သည္။ မိန္းမဆိုတာ သူခုိင္းတာလုပ္လုိက္ရင္ ၿပီးတာပါပဲကြ...။
ဗုိလ္ၾကီး ရဲေထြး
(၃)"လက္ေတြ႔နွင္႔ သီအုိရီ"
သင္တန္းပိတ္ရက္တစ္ရက္တြင္ ေက်ာင္းသားနွစ္ေယာက္ လက္ေတြ႔နွင္႔ သိီအုိရီအေၾကာင္း ၿငင္းခုံ ေနၾကသည္။
လက္ေတြ႔႔။ လက္ေတြ႔နဲ႔ပတ္သတ္လုိ႔ အနီးစပ္ဆုံးေၿပာရရင္ ကားၿပင္ဆရာနဲ႔ B.E ဘြဲ႔ရၾကီးလုိေပါ႔ကြာ။ကၽြမ္းက်င္ပုံခ်င္းဘာမွမဆုိင္ဘူး။လက္ေတြ႔ကသာတယ္။
သီအုိရိီ။ သီအုိရီမရွိရင္ ကားမၿဖစ္နုိင္သလုိ မင္းကားၿပင္ဆရာဆိုတာ ရွိလာမွာမဟုတ္ဘူး။ဒါေၾကာင္႔ သီအုိရီအေပၚ မွီခုိေနတယ္။
လက္ေတြ႔။ဒါဆုိ ငါေမးမယ္။ မင္းလူသားၿဖစ္လာတာ လက္ေတြ႔လား သီအုိရီလား။
သီအုိရီ။ သီအုိရီအေပၚ မွာပဲ အေၿခခံတယ္ထင္တာပဲ။
လက္ေတြ႔။ မင္းက ဘုရားေပးတဲ႔သားလား။
သီအုိရီ။ မဟုတ္ပါဘူးကြာ။
လက္ေတြ႔။ မင္း လူသားၿဖစ္ဖုိ႔ေတာင္ လက္ေတြ႔အေပၚမွာ မွီခုိေနရတာပဲမဟုတ္လား။
သီအုိရီ။ အန္....ေဖေဖ/ေမေမတုိ႔ကုိ ေမးလုိက္ဦးမယ္...။
ဗုိလ္ၾကီး ခင္ေမာင္သက္
